Danial

Danial House, critically looks at the concept of nature and its relation with human. Expansion of Tehran to the hillside of Alborz mountain in a very short period of time, turned all the woodlands and gardens into roads, squares, and other urban components. In other words, the green areas have been superseded by buildings as one can rarely find an open space in a city like Tehran.

The idea of the project was shaped in the initial visit of the site.

Once entered the house, there was no way one could miss an enormous pine tree in the corner of the yard. This old pine tree, was the only remnant of the dense woodlands which were once stretched in the entire area, and this, was the inspiration of the Danial house design.

As Kengo Kuma says: When the wind blows, branches and leaves of the trees begin to sing melodiously. When the light changes throughout the day, the space starts to reform. Nevertheless, everyone believes these are two steady phenomena.

Danial house faces a dynamic city and it is in motion. Just like a breeze that is moving, by playing with shadows. 

Movement in Danial house, finds a new opportunity. The front façade of the project, can change based on the will of the residents. Interaction created with the city, derives from the effort and its being within the house.

In this masterpiece, the inactive beholder changes into an active and decisive human since the end result is in his hands. Based on his demand at any moment, a new thing can be created and a new soul can be put into it. Just like a morning dew sitting on a leaf, bestowing freshness and existence upon life.

Along with the inner spaces of the structure, in between the borders and infinite boundaries of the house and the city, the beholder experiences a new event being in such space. Regardless of his location, inside or outside, he receives and feels the same essence within. Thus, the relation in between the audience and the structure stays the same and with being present inside the house, not only it doesn’t get distorted, but it gets completed as well.

 

 

 

 

خانه دانیال

  خانه دانیال یک نگاه انتقادی به مفهوم طبیعت و رابطه انسان با آن دارد.

گسترش شهر تهران به دامنه البرز طی مدت زمانی کوتاه،باغات و جنگل ها را تبدیل به خیابان ها و میدان ها و سایر اجزای شهری کرده است، در واقع انسان امروزی با تخریب باغات،ساختمان ها را جایگزین می‌کند به طوریکه در شهری همچون تهران به ندرت فضای خالی می توان پیدا کرد.

ایده پروژه در نخستین بازدید از موقعیت پروژه شکل گرفت.زمانی که وارد خانه می‌شدی،اولین چیزی که جلب توجه می‌کرد،درخت کاج رعنایی بود که در گوشه ای از حیاط قرار داشت.این کاج کهنسال بازمانده انبوه درختانِ باغاتی بود که در گذشته در تمام این منطقه گسترده بودند که الهام بخش طراحی خانه دانیال شد.

به گفته کنگو کوما:وقتی باد می‌وزد،شاخ و برگ درختان به ترنم در می‌آیند و زمانیکه نور در طی روز تغییر می‌کند،فضا دگرگون می شود.با این همه،همگان بر این باورند که این دو پدیده هایی ثابت اند.

خانه دانیال در نمای رو به شهر پویا و در جریان است.همچون نسیمی که با به بازی گرفتن سایه ها در حرکت است.حرکت در خانه دانیال یک موقعیت تازه پیدا می کند.اینجا نمای پروژه به خواست و اراده ساکنین خانه تغییر می کند،تعاملی که با شهر می آفریند حاصل تلاش و بودن اش در فضای خانه است.در این اثر،موقعیت ناظر از انسان بی عمل و تنها نظاره گر به انسان کنش گر و سرنوشت ساز تبدیل می شود،چرا که عاقبت اثر در اختیار اوست.چنانکه به میل و اراده خود،هر لحظه آن را باز می آفریند و اثر را جان تازه ای می بخشد،همچون شبنمی صبحگاهی که بر برگ درختی نشسته است و طراوت و زندگی را به ارمغان می‌آورد.

در امتداد فضاهای درون خانه در مرز و بی مرزی میان شهر و خانه،تجربه ای تازه از حضور در فضا را تجربه می کند.از سوی دیگر موقعیت ناظر چه از بیرون به اثر بنگرد و چه زمانیکه در درون قرار دارد،ماهیت یکسانی را از فرم اثر دریافت می‌کند.

بدین ترتیب رابطه اثر و مخاطب یکسان باقی می ماند و با تجربه حضور در درون خانه نه تنها مخدوش نمی‌گردد بلکه تکمیل می شود.

Related Works