Sepidar House

Sepidar House is an urban infil project that separates itself from the surrounding buildings with two accent walls, and somehow connects to them. The project seeks to create an iin between space and a common class space, as well as to look for neighborhoods and spaces of the past that have been lost over time and a memory of which has been left. In this project, we followed the idea of a common class space, which was designed and implemented in a different way in House No.6. These spaces, in the form of class and vertical communication, are a response to the need of modern man to communicate with neighbors, spaces that have been lost due to the vertical and horizontal expansion of the city, empty space that has lost its meaning in modern life, but its need is always  feels. By overlaying the project plan, accesses and common spaces, we came to four types of in between spaces in the floors, which is not only a space for communication, chatting, reading books, playing games, etc., but also an empty space that creates depth and casts a shadow. A space that urban infil projects always lack. This space is being redefined by the residents. In fact, this space  creates a new kind of life and accommodation. A species that is unpredictable for the architect and its ideator, a space that is born with life inside it and changes with it.

خانه سپیدار

خانه سپیدار یک پروژه اینفیل شهری است که با دو دیوار تاکید کننده، خود را از بناهای اطراف جدا،و به گونه ای به آنها متصل می کند. پروژه به دنبال خلق فضای بینابینی و فضای مشاع طبقاتی و همچنین در جستجوی محله ها و فضاهای گذشته است که در مرور زمان از بین رفته و خاطره ای از آن به جا مانده است.ما در این پروژه ایده فضای مشاع طبقاتی که در خانه شماره شش به نحو دیگری طراحی و اجرا شد را دنبال کردیم.این فضاها،به شکل طبقاتی و ارتباط عمودی، پاسخی است به نیاز انسان امروزی برای ایجاد ارتباط با همسایگان، فضاهایی که در اثر گسترش عمودی و افقی شهر از دست رفته،فضای خالی که در زندگی امروزی معنایش را از دست داده،ولی نیازش همواره حس می شود. از روی هم قرار دادن برنامه پروژه،دسترسی ها و فضاهای مشاع به چهار گونه فضای بینابینی در طبقات رسیدیم، که نه تنها فضایی برای ایجاد ارتباط، گپ زدن،کتاب خواندن،بازی کردن و … است بلکه فضایی خالی است که ایجاد عمق و سایه می کند. فضایی که پروژه های اینفیل شهری همواره فاقد آن هستند. این فضا توسط ساکنین به تعریف جدیدی تبدیل می شود در واقع فضای خلق شده گونه جدید زندگی و اسکان را در خود جای می دهد.گونه ای که برای معمار و ایده پرداز اش غیر قابل پیش بینی است، فضایی که با زندگی در درونش متولد و با تغییر آن تغییر می کند.

Related Works