SEPEHR

The idea:

Design process usually begins with the cognition of the project context. In a way that the footprints of idea are generally found in the context. Basic issues such as identity and climate are also hidden in the context. Context complications create the project problems. Issues such as multiple identities, cause the complexity in the origin of the problem.

Tehran is beyond a city, with cultural great variety and multiplicity of identities that transforms this city to a faceless one. The disordered feature of the city has no single thought to organize the buildings in a systematic connection and create a city with recognizable personality.

Now the basic question is “how architecture could be created in this faceless context that has a lowborn texture based on ambition?”

The cityscape is usually a representation of the dominant thought and identity. Disarrangement of Tehran is not in exception and the cityscape reveals the hidden secret behind. So in such construction in limited and compressed façade that has no empty or free space around, apartments are surrounded by other buildings and the façade is influenced by the body and facades around. With the growth in the number of apartments, Tehran is progressing in vertical axis that causes composition in city texture. The feature of this city requires innovation. One of the city difficulties is the flat and depthless feature that hides the spirit of the building, behind this two dimensional façade and creates an inanimate body. So this city requires a new spirit to start regeneration based on a different vision and utilizing its values.

Sepehr apartment that is affected by the powers that the context applies begins transformation. Although these powers cause the transformation in the third dimension bring out the façade from the cliché two dimensional shapes. The fourth dimension is continuously created by moving in the front passage and the light variation. We merged these powers with the nostalgia of puzzle games and origami to achieve a new dialect. The design has a new construction and expression in connection with the city. Creating the double skin façade produces depth and privacy in terraces as well as considering the energy saving, heat exchanging and sustainability issues.

 

 

 

 

  • آپارتمان مسکونی سپهر در زمینی به ابعاد 30× 10 با مساحت 300 متر مربع در 5 طبقه تک واحدی

مسکونی به مساحت 180 متر مربع  و  2 طبقه مشاعات  شامل پارکینگ و انباری ها .

  • زیر بنای کل پروژه : 1386  متر مربع
  • سال شروع : 1390
  • سال خاتمه : 1392
  • سازه : بتن
  • تاسیسات : سرمایش و گرمایش مرکزی

ایده طرح

جریان طراحی با شناخت زمینه و بستر طرح آغاز می شود به طوریکه سرنخ های ایده معمولا در بستر یافت می شوند .

مباحثی نظیر هویت و اقلیم که از موضوعات بنیادین است نیز در بستر نهفته است . پیچیدگی های زمینه مسائل پروژه

را شکل می دهد , مسائلی از جمله چند هویتی باعث پیچیدگی در صورت مسئله می شوند.

تهران شهری است فراتر از شهر با گوناگونی فراوان فرهنگی و هویت هایی که به سبب تعدد تا مرز بی هویتی پیش می روند .

چهره شهر آشفته بازاری است فارغ از تفکری واحد تا بناها را در پیوندی نظام بخش در کنار هم قرار دهد و شهری بوجود

آورد که دارای هویتی قابل تشخیص باشد .

حال پرسش اساسی اینجاست در چنین زمینه ای که فاقد هویت یگانه است و بافتی دارد که ناشی از جاه طلبی و بی

ریشگی است چگونه باید معماری کرد ؟

البته که شکل شهر بازنمودی از اندیشه جاری و هویت ساری بر آن است , آشفتگی شهر تهران نیز از این قاعده مستثنی

نیست و سیمای شهر خبر از راز درون می دهد .  بنابراین در چنین ساختاری در  نمای محدود و فشرده شهری که فاقد

فضای تهی یا آزاد در اطراف آن است آپارتمان از هر طرف با ساختمانهای اطراف احاطه شده است , نما تحت تاثیر بدنه و

نماهای اطراف آن قرار دارد . شهر تهران با افزایش آپارتمان سازی شاهد پیشرفت عمودی است که سبب متراکم تر شدن

شهر می شود سیمای چنین شهری سخت نیازمند ابداع است . یکی از مشکلات شهر سیمای بدون عمق و فاقدبعد است که

روح بنا را در پشت صفحه ای دو بعدی پنهان می کند و کالبدی بی جان می آفریند .به همین سبب نیازمند روحی تازه است

تا با نگاهی متفاوت و با بهره گیری از ارزشهای خود به بازآفرینی بپردازد .

آپارتمان سپهر تحت تاثیر نیروهایی که از طرفین زمینه  به آن وارد می شود , تغییر فرم می دهد . در عین حال این نیروها

باعث تغییر فرم در بعد سوم نیز خواهد شد و نما از شکل ساختار دو بعدکلیشه ای خارج می شود . بعد چهارم با حرکت در

معبر روبرو از یک طرف و با تغییر نور  از طرف دیگر در جریان است , ما این نیروها را با نوستالژی بازی های کودکانه

(اوریگامی) در هم آمیختیم تا به گویشی نو دست پیدا کنیم .طرح دارای بیان و ساختاری تازه در رابطه با شهر است . دو

پوسته شدن نما در فضای تراس ها علاوه بر ایجاد عمق و حریم , به بحث ذخیره انرژی و تبادل حرارتی و مبحث پایداری  

نیز کمک شایانی می کند .

Related Works